Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | inpaenĭtens |
| Gen. | inpaenitentis |
| Dat. | inpaenitenti |
| Acc. | inpaenitentem |
| Abl. | inpaenitenti |
| Voc. | inpaenĭtens |
| PLURIEL |
| Nom. | inpaenitentes |
| Gen. | inpaenitentĭum |
| Dat. | inpaenitentĭbus |
| Acc. | inpaenitentes |
| Abl. | inpaenitentĭbus |
| Voc. | inpaenitentes |
| SINGULIER |
| Nom. | inpaenĭtens |
| Gen. | inpaenitentis |
| Dat. | inpaenitenti |
| Acc. | inpaenitentem |
| Abl. | inpaenitenti |
| Voc. | inpaenĭtens |
| PLURIEL |
| Nom. | inpaenitentes |
| Gen. | inpaenitentĭum |
| Dat. | inpaenitentĭbus |
| Acc. | inpaenitentes |
| Abl. | inpaenitentĭbus |
| Voc. | inpaenitentes |
| SINGULIER |
| Nom. | inpaenĭtens |
| Gen. | inpaenitentis |
| Dat. | inpaenitenti |
| Acc. | inpaenĭtens |
| Abl. | inpaenitenti |
| Voc. | inpaenĭtens |
| PLURIEL |
| Nom. | inpaenitentĭa |
| Gen. | inpaenitentĭum |
| Dat. | inpaenitentĭbus |
| Acc. | inpaenitentĭa |
| Abl. | inpaenitentĭbus | |