Déclinaison / Conjugueur latin
insĭnŭo - Diathèse active
(insĭnŭo, insĭnŭas, insinuavi, insĭnŭāre, insinuatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | insĭnŭo |
| II sing. | insĭnŭas |
| III sing. | insĭnŭat |
| I plur. | insĭnŭāmus |
| II plur. | insĭnŭātis |
| III plur. | insĭnŭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | insĭnŭābam |
| II sing. | insĭnŭābas |
| III sing. | insĭnŭābat |
| I plur. | insĭnŭabāmus |
| II plur. | insĭnŭabātis |
| III plur. | insĭnŭābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | insĭnŭābo |
| II sing. | insĭnŭābis |
| III sing. | insĭnŭābit |
| I plur. | insĭnŭabĭmus |
| II plur. | insĭnŭabĭtis |
| III plur. | insĭnŭābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | insinuavi |
| II sing. | insinuavisti |
| III sing. | insinuavit |
| I plur. | insinuavĭmus |
| II plur. | insinuavistis |
| III plur. | insinuavēreunt, insinuavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | insinuavĕram |
| II sing. | insinuavĕras |
| III sing. | insinuavĕrat |
| I plur. | insinuaverāmus |
| II plur. | insinuaverātis |
| III plur. | insinuavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | insinuavĕro |
| II sing. | insinuavĕris |
| III sing. | insinuavĕrit |
| I plur. | insinuaverĭmus |
| II plur. | insinuaverĭtis |
| III plur. | insinuavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | insĭnŭem |
| II sing. | insĭnŭes |
| III sing. | insĭnŭet |
| I plur. | insĭnŭēmus |
| II plur. | insĭnŭētis |
| III plur. | insĭnŭent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | insĭnŭārem |
| II sing. | insĭnŭāres |
| III sing. | insĭnŭāret |
| I plur. | insĭnŭarēmus |
| II plur. | insĭnŭarētis |
| III plur. | insĭnŭārent |
| PARFAIT |
| I sing. | insinuavĕrim |
| II sing. | insinuavĕris |
| III sing. | insinuavĕrit |
| I plur. | insinuaverĭmus |
| II plur. | insinuaverĭtis |
| III plur. | insinuavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | insinuavissem |
| II sing. | insinuavisses |
| III sing. | insinuavisset |
| I plur. | insinuavissēmus |
| II plur. | insinuavissētis |
| III plur. | insinuavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | insĭnŭa |
| II plur. | insĭnŭāte |
| FUTUR |
| II sing. | insĭnŭāto |
| III sing. | insĭnŭāto |
| II plur. | insĭnŭatōte |
| III plur. | insĭnŭanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| insĭnŭans, antis |
| FUTUR |
| insinuatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| insĭnŭāre |
| PARFAIT |
| insinuavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | insinuatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | insinuatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | insĭnŭandi |
| Datif: | insĭnŭando |
| Accusatif: | ad insĭnŭandum |
| Ablatif: | insĭnŭando |
| SUPIN |
| insinuatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INSINUO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|