Déclinaison / Conjugueur latin
intŏno - Diathèse active
(intŏno, intŏnas, intonui, intŏnāre, intonatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | intŏno |
| II sing. | intŏnas |
| III sing. | intŏnat |
| I plur. | intŏnāmus |
| II plur. | intŏnātis |
| III plur. | intŏnant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intŏnābam |
| II sing. | intŏnābas |
| III sing. | intŏnābat |
| I plur. | intŏnabāmus |
| II plur. | intŏnabātis |
| III plur. | intŏnābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | intŏnābo |
| II sing. | intŏnābis |
| III sing. | intŏnābit |
| I plur. | intŏnabĭmus |
| II plur. | intŏnabĭtis |
| III plur. | intŏnābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | intonui |
| II sing. | intonuisti |
| III sing. | intonuit |
| I plur. | intonuĭmus |
| II plur. | intonuistis |
| III plur. | intonuēreunt, intonuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intonuĕram |
| II sing. | intonuĕras |
| III sing. | intonuĕrat |
| I plur. | intonuerāmus |
| II plur. | intonuerātis |
| III plur. | intonuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | intonuĕro |
| II sing. | intonuĕris |
| III sing. | intonuĕrit |
| I plur. | intonuerĭmus |
| II plur. | intonuerĭtis |
| III plur. | intonuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | intŏnem |
| II sing. | intŏnes |
| III sing. | intŏnet |
| I plur. | intŏnēmus |
| II plur. | intŏnētis |
| III plur. | intŏnent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intŏnārem |
| II sing. | intŏnāres |
| III sing. | intŏnāret |
| I plur. | intŏnarēmus |
| II plur. | intŏnarētis |
| III plur. | intŏnārent |
| PARFAIT |
| I sing. | intonuĕrim |
| II sing. | intonuĕris |
| III sing. | intonuĕrit |
| I plur. | intonuerĭmus |
| II plur. | intonuerĭtis |
| III plur. | intonuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intonuissem |
| II sing. | intonuisses |
| III sing. | intonuisset |
| I plur. | intonuissēmus |
| II plur. | intonuissētis |
| III plur. | intonuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | intŏna |
| II plur. | intŏnāte |
| FUTUR |
| II sing. | intŏnāto |
| III sing. | intŏnāto |
| II plur. | intŏnatōte |
| III plur. | intŏnanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| intŏnans, antis |
| FUTUR |
| intonatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| intŏnāre |
| PARFAIT |
| intonuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | intonatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | intonatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | intŏnandi |
| Datif: | intŏnando |
| Accusatif: | ad intŏnandum |
| Ablatif: | intŏnando |
| SUPIN |
| intonatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INTONO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|