Déclinaison / Conjugueur latin
intorquĕo - Diathèse active
(intorquĕo, intorques, intorsi, intorquēre, intortum)
verbe transitif II conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | intorquĕo |
| II sing. | intorques |
| III sing. | intorquet |
| I plur. | intorquēmus |
| II plur. | intorquētis |
| III plur. | intorquent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intorquēbam |
| II sing. | intorquēbas |
| III sing. | intorquēbat |
| I plur. | intorquabāmus |
| II plur. | intorquebātis |
| III plur. | intorquēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | intorquēbo |
| II sing. | intorquēbis |
| III sing. | intorquēbit |
| I plur. | intorquebĭmus |
| II plur. | intorquebĭtis |
| III plur. | intorquēbunt |
| PARFAIT |
| I sing. | intorsi |
| II sing. | intorsisti |
| III sing. | intorsit |
| I plur. | intorsĭmus |
| II plur. | intorsistis |
| III plur. | intorsērunt, intorsēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intorsĕram |
| II sing. | intorsĕras |
| III sing. | intorsĕrat |
| I plur. | intorserāmus |
| II plur. | intorserātis |
| III plur. | intorsĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | intorsĕro |
| II sing. | intorsĕris |
| III sing. | intorsĕrit |
| I plur. | intorserĭmus |
| II plur. | intorserĭtis |
| III plur. | intorsĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | intorquĕam |
| II sing. | intorquĕas |
| III sing. | intorquĕat |
| I plur. | intorqueāmus |
| II plur. | intorqueātis |
| III plur. | intorquĕant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intorquērem |
| II sing. | intorquēres |
| III sing. | intorquēret |
| I plur. | intorquerēmus |
| II plur. | intorquerētis |
| III plur. | intorquērent |
| PARFAIT |
| I sing. | intorsĕrim |
| II sing. | intorsĕris |
| III sing. | intorsĕrit |
| I plur. | intorserĭmus |
| II plur. | intorserĭtis |
| III plur. | intorsĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intorsissem |
| II sing. | intorsisses |
| III sing. | intorsisset |
| I plur. | intorsissēmus |
| II plur. | intorsissētis |
| III plur. | intorsissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | intorque |
| II plur. | intorquēte |
| FUTUR |
| II sing. | intorquēto |
| III sing. | intorquēto |
| II plur. | intorquetōte |
| III plur. | intorquento |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| intorquens, entis |
| FUTUR |
| intortūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| intorquēre |
| PARFAIT |
| intorsisse |
| FUTUR |
| Singolare: | intortūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | intortūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | intorquendi |
| Datif: | intorquendo |
| Accusatif: | ad intorquendum |
| Ablatif: | intorquendo |
| SUPIN |
| intortum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INTORQUEO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|