Déclinaison / Conjugueur latin
 
 
 magnŭfĭcor - Diathèse passive
(magnŭfĭco, magnŭfĭcas, magnuficavi, magnŭfĭcāre, magnuficatum)
verbe transitif  I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
 
 
| PRÉSENT |  
|  I sing. |  magnŭfĭcor |  
|  II sing. |  magnŭfĭcāris, magnŭfĭcāre |  
|  III sing. |  magnŭfĭcātur |  
|  I plur. |  magnŭfĭcāmur |  
|  II plur. |  magnŭfĭcamĭni |  
|  III plur. |  magnŭfĭcantur |  
| IMPARFAIT |  
|  I sing. |  magnŭfĭcābar |  
|  II sing. |  magnŭfĭcabāris, magnŭfĭcabāre |  
|  III sing. |  magnŭfĭcabātur |  
|  I plur. |  magnŭfĭcabāmur |  
|  II plur. |  magnŭfĭcabamĭni |  
|  III plur. |  magnŭfĭcabantur |  
| FUTUR SIMPLE |  
|  I sing. |  magnŭfĭcābor |  
|  II sing. |  magnŭfĭcabĕris, magnŭfĭcabĕre |  
|  III sing. |  magnŭfĭcabĭtur |  
|  I plur. |  magnŭfĭcabĭmur |  
|  II plur. |  magnŭfĭcabimĭni |  
|  III plur. |  magnŭfĭcabuntur |  
 
 
| PARFAIT |  
|  I sing. |  magnuficatus, a, um  sum |  
|  II sing. |  magnuficatus, a, um  es |  
|  III sing. |  magnuficatus, a, um  est |  
|  I plur. |  magnuficati, ae, a  sumus |  
|  II plur. |  magnuficati, ae, a  estis |  
|  III plur. |  magnuficati, ae, a  sunt |  
| PLUS-QUE-PARFAIT |  
|  I sing. |  magnuficatus, a, um  eram |  
|  II sing. |  magnuficatus, a, um  eras |  
|  III sing. |  magnuficatus, a, um  erat |  
|  I plur. |  magnuficati, ae, a  eramus |  
|  II plur. |  magnuficati, ae, a  eratis |  
|  III plur. |  magnuficati, ae, a  erant |  
| FUTUR ANTÉRIEUR |  
|  I sing. |  magnuficatus, a, um  ero |  
|  II sing. |  magnuficatus, a, um  eris |  
|  III sing. |  magnuficatus, a, um  erit |  
|  I plur. |  magnuficati, ae, a  erimus |  
|  II plur. |  magnuficati, ae, a  eritis |  
|  III plur. |  magnuficati, ae, a  erunt |  
 
 
 
| PRÉSENT |  
|  I sing. |  magnŭfĭcer |  
|  II sing. |  magnŭfĭcēris, magnŭfĭcēre |  
|  III sing. |  magnŭfĭcētur |  
|  I plur. |  magnŭfĭcēmur |  
|  II plur. |  magnŭfĭcemĭni |  
|  III plur. |  magnŭfĭcentur |  
| IMPARFAIT |  
|  I sing. |  magnŭfĭcārer |  
|  II sing. |  magnŭfĭcarēris, magnŭfĭcarēre |  
|  III sing. |  magnŭfĭcarētur |  
|  I plur. |  magnŭfĭcarēmur |  
|  II plur. |  magnŭfĭcaremĭni |  
|  III plur. |  magnŭfĭcarentur |  
 
 
| PARFAIT |  
|  I sing. |  magnuficatus, a, um  sim |  
|  II sing. |  magnuficatus, a, um  sis |  
|  III sing. |  magnuficatus, a, um  sit |  
|  I plur. |  magnuficati, ae, a  simus |  
|  II plur. |  magnuficati, ae, a  sitis |  
|  III plur. |  magnuficati, ae, a  sint |  
| PLUS-QUE-PARFAIT |  
|  I sing. |  magnuficatus, a, um  essem |  
|  II sing. |  magnuficatus, a, um  esses |  
|  III sing. |  magnuficatus, a, um  esset |  
|  I plur. |  magnuficati, ae, a  essemus |  
|  II plur. |  magnuficati, ae, a  essetis |  
|  III plur. |  magnuficati, ae, a  essent |  
 
 
 
| IMPÉRATIF |  
| PRÉSENT |  
|  II sing. |  magnŭfĭcāre |  
|  II plur. |  magnŭfĭcamĭni |  
| FUTUR |  
|  II sing. |  magnŭfĭcātor |  
|  III sing. |  magnŭfĭcātor |  
|  II plur. |   |  
|  III plur. |  magnŭfĭcantor |  
| PARTICIPE |  
| PARFAIT |  
|  magnuficatus, a, um |  
  
| INFINITO |  
| PRÉSENT |  
|  magnŭfĭcāri |  
| PARFAIT |  
|  Singolare: |  magnuficatus, a, um esse |  
|  Plurale: |  magnuficati, ae, a esse |  
| FUTUR |  
|  magnuficatum esse |  
| GERUNDIVO |  
|  magnŭfĭcandus, a, um |      |