Déclinaison / Conjugueur latin
mansuēscor - Diathèse passive
(mansuēsco, mansuēscis, mansuevi, mansuēscĕre, mansuetum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | mansuēscor |
| II sing. | mansuēscĕris, mansuēscĕre |
| III sing. | mansuēscĭtur |
| I plur. | mansuēscĭmur |
| II plur. | mansuēscimĭni |
| III plur. | mansuēscuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | mansuēscēbar |
| II sing. | mansuēscebāris, mansuēscebāre |
| III sing. | mansuēscebātur |
| I plur. | mansuēscebāmur |
| II plur. | mansuēscebamĭni |
| III plur. | mansuēscebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | mansuēscar |
| II sing. | mansuēscēris, mansuēscēre |
| III sing. | mansuēscētur |
| I plur. | mansuēscēmur |
| II plur. | mansuēscemĭni |
| III plur. | mansuēscentur |
| PARFAIT |
| I sing. | mansuetus, a, um sum |
| II sing. | mansuetus, a, um es |
| III sing. | mansuetus, a, um est |
| I plur. | mansueti, ae, a sumus |
| II plur. | mansueti, ae, a estis |
| III plur. | mansueti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | mansuetus, a, um eram |
| II sing. | mansuetus, a, um eras |
| III sing. | mansuetus, a, um erat |
| I plur. | mansueti, ae, a eramus |
| II plur. | mansueti, ae, a eratis |
| III plur. | mansueti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | mansuetus, a, um ero |
| II sing. | mansuetus, a, um eris |
| III sing. | mansuetus, a, um erit |
| I plur. | mansueti, ae, a erimus |
| II plur. | mansueti, ae, a eritis |
| III plur. | mansueti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | mansuēscar |
| II sing. | mansuēscāris, mansuēscāre |
| III sing. | mansuēscātur |
| I plur. | mansuēscāmur |
| II plur. | mansuēscamĭni |
| III plur. | mansuēscantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | mansuēscĕrer |
| II sing. | mansuēscerēris, mansuēscerēre |
| III sing. | mansuēscerētur |
| I plur. | mansuēscerēmur |
| II plur. | mansuēsceremĭni |
| III plur. | mansuēscerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | mansuetus, a, um sim |
| II sing. | mansuetus, a, um sis |
| III sing. | mansuetus, a, um sit |
| I plur. | mansueti, ae, a simus |
| II plur. | mansueti, ae, a sitis |
| III plur. | mansueti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | mansuetus, a, um essem |
| II sing. | mansuetus, a, um esses |
| III sing. | mansuetus, a, um esset |
| I plur. | mansueti, ae, a essemus |
| II plur. | mansueti, ae, a essetis |
| III plur. | mansueti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | mansuēscĕre |
| II plur. | mansuēscĭmini |
| FUTUR |
| II sing. | mansuēscĭtor |
| III sing. | mansuēscĭtor |
| II plur. | |
| III plur. | mansuēscuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| mansuetus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| mansuēsci |
| PARFAIT |
| Singolare: | mansuetus, a, um esse |
| Plurale: | mansueti, ae, a esse |
| FUTUR |
| mansuetum esse |
| GERUNDIVO |
| mansuēscendus, a, um |
| SUPIN |
| mansuetu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:MANSUESCOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|