Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | mansuēs |
| Gen. | mansuetis |
| Dat. | mansueti |
| Acc. | mansuetem, mansuem |
| Abl. | mansueti |
| Voc. | mansuēs |
| PLURIEL |
| Nom. | mansuetes |
| Gen. | mansuetĭum |
| Dat. | mansuetĭbus |
| Acc. | mansuetes |
| Abl. | mansuetĭbus |
| Voc. | mansuetes |
| SINGULIER |
| Nom. | mansuēs |
| Gen. | mansuetis |
| Dat. | mansueti |
| Acc. | mansuetem, mansuem |
| Abl. | mansueti |
| Voc. | mansuēs |
| PLURIEL |
| Nom. | mansuetes |
| Gen. | mansuetĭum |
| Dat. | mansuetĭbus |
| Acc. | mansuetes |
| Abl. | mansuetĭbus |
| Voc. | mansuetes |
| SINGULIER |
| Nom. | mansuēs |
| Gen. | mansuetis |
| Dat. | mansueti |
| Acc. | mansuēs |
| Abl. | mansueti |
| Voc. | mansuēs |
| PLURIEL |
| Nom. | mansuetĭa |
| Gen. | mansuetĭum |
| Dat. | mansuetĭbus |
| Acc. | mansuetĭa |
| Abl. | mansuetĭbus | |