Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | mantuelis |
| Gen. | mantuelis |
| Dat. | mantueli |
| Acc. | mantuelem |
| Abl. | mantueli |
| Voc. | mantuelis |
| PLURIEL |
| Nom. | mantueles |
| Gen. | mantuelĭum |
| Dat. | mantuelĭbus |
| Acc. | mantueles |
| Abl. | mantuelĭbus |
| Voc. | mantueles |
| SINGULIER |
| Nom. | mantuelis |
| Gen. | mantuelis |
| Dat. | mantueli |
| Acc. | mantuelem |
| Abl. | mantueli |
| Voc. | mantuelis |
| PLURIEL |
| Nom. | mantueles |
| Gen. | mantuelĭum |
| Dat. | mantuelĭbus |
| Acc. | mantueles |
| Abl. | mantuelĭbus |
| Voc. | mantueles |
| SINGULIER |
| Nom. | mantuele |
| Gen. | mantuelis |
| Dat. | mantueli |
| Acc. | mantuele |
| Abl. | mantueli |
| Voc. | mantuele |
| PLURIEL |
| Nom. | mantuelĭa |
| Gen. | mantuelĭum |
| Dat. | mantuelĭbus |
| Acc. | mantuelĭa |
| Abl. | mantuelĭbus | |