Déclinaison / Conjugueur latin
mănūmitto - Diathèse active
(mănūmitto, mănūmittis, manumisi, mănūmittĕre, manumissum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | mănūmitto |
| II sing. | mănūmittis |
| III sing. | mănūmittit |
| I plur. | mănūmittĭmus |
| II plur. | mănūmittĭtis |
| III plur. | mănūmittunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | mănūmittēbam |
| II sing. | mănūmittēbas |
| III sing. | mănūmittēbat |
| I plur. | mănūmittebāmus |
| II plur. | mănūmittebātis |
| III plur. | mănūmittēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | mănūmittam |
| II sing. | mănūmittes |
| III sing. | mănūmittet |
| I plur. | mănūmittēmus |
| II plur. | mănūmittētis |
| III plur. | mănūmittent |
| PARFAIT |
| I sing. | manumisi |
| II sing. | manumisisti |
| III sing. | manumisit |
| I plur. | manumisĭmus |
| II plur. | manumisistis |
| III plur. | manumisērunt, manumisēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | manumisĕram |
| II sing. | manumisĕras |
| III sing. | manumisĕrat |
| I plur. | manumiserāmus |
| II plur. | manumiserātis |
| III plur. | manumisĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | manumisĕro |
| II sing. | manumisĕris |
| III sing. | manumisĕrit |
| I plur. | manumiserĭmus |
| II plur. | manumiserĭtis |
| III plur. | manumisĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | mănūmittam |
| II sing. | mănūmittas |
| III sing. | mănūmittat |
| I plur. | mănūmittāmus |
| II plur. | mănūmittātis |
| III plur. | mănūmittant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | mănūmittĕrem |
| II sing. | mănūmittĕres |
| III sing. | mănūmittĕret |
| I plur. | mănūmitterēmus |
| II plur. | mănūmitterētis |
| III plur. | mănūmittĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | manumisĕrim |
| II sing. | manumisĕris |
| III sing. | manumisĕrit |
| I plur. | manumiserĭmus |
| II plur. | manumiserĭtis |
| III plur. | manumisĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | manumisissem |
| II sing. | manumisisses |
| III sing. | manumisisset |
| I plur. | manumisissēmus |
| II plur. | manumisissētis |
| III plur. | manumisissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | mănūmittĕ |
| II plur. | mănūmittĭte |
| FUTUR |
| II sing. | mănūmittĭto |
| III sing. | mănūmittĭto |
| II plur. | mănūmittitōte |
| III plur. | mănūmittunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| mănūmittens, entis |
| FUTUR |
| manumissūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| mănūmittĕre |
| PARFAIT |
| manumisisse |
| FUTUR |
| Singolare: | manumissūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | manumissūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | mănūmittendi |
| Datif: | mănūmittendo |
| Accusatif: | ad mănūmittendum |
| Ablatif: | mănūmittendo |
| SUPIN |
| manumissum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:MANUMITTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|