Déclinaison / Conjugueur latin
mănūmittor - Diathèse passive
(mănūmitto, mănūmittis, manumisi, mănūmittĕre, manumissum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | mănūmittor |
| II sing. | mănūmittĕris, mănūmittĕre |
| III sing. | mănūmittĭtur |
| I plur. | mănūmittĭmur |
| II plur. | mănūmittimĭni |
| III plur. | mănūmittuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | mănūmittēbar |
| II sing. | mănūmittebāris, mănūmittebāre |
| III sing. | mănūmittebātur |
| I plur. | mănūmittebāmur |
| II plur. | mănūmittebamĭni |
| III plur. | mănūmittebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | mănūmittar |
| II sing. | mănūmittēris, mănūmittēre |
| III sing. | mănūmittētur |
| I plur. | mănūmittēmur |
| II plur. | mănūmittemĭni |
| III plur. | mănūmittentur |
| PARFAIT |
| I sing. | manumissus, a, um sum |
| II sing. | manumissus, a, um es |
| III sing. | manumissus, a, um est |
| I plur. | manumissi, ae, a sumus |
| II plur. | manumissi, ae, a estis |
| III plur. | manumissi, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | manumissus, a, um eram |
| II sing. | manumissus, a, um eras |
| III sing. | manumissus, a, um erat |
| I plur. | manumissi, ae, a eramus |
| II plur. | manumissi, ae, a eratis |
| III plur. | manumissi, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | manumissus, a, um ero |
| II sing. | manumissus, a, um eris |
| III sing. | manumissus, a, um erit |
| I plur. | manumissi, ae, a erimus |
| II plur. | manumissi, ae, a eritis |
| III plur. | manumissi, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | mănūmittar |
| II sing. | mănūmittāris, mănūmittāre |
| III sing. | mănūmittātur |
| I plur. | mănūmittāmur |
| II plur. | mănūmittamĭni |
| III plur. | mănūmittantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | mănūmittĕrer |
| II sing. | mănūmitterēris, mănūmitterēre |
| III sing. | mănūmitterētur |
| I plur. | mănūmitterēmur |
| II plur. | mănūmitteremĭni |
| III plur. | mănūmitterentur |
| PARFAIT |
| I sing. | manumissus, a, um sim |
| II sing. | manumissus, a, um sis |
| III sing. | manumissus, a, um sit |
| I plur. | manumissi, ae, a simus |
| II plur. | manumissi, ae, a sitis |
| III plur. | manumissi, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | manumissus, a, um essem |
| II sing. | manumissus, a, um esses |
| III sing. | manumissus, a, um esset |
| I plur. | manumissi, ae, a essemus |
| II plur. | manumissi, ae, a essetis |
| III plur. | manumissi, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | mănūmittĕre |
| II plur. | mănūmittimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | mănūmittĭtor |
| III sing. | mănūmittĭtor |
| II plur. | |
| III plur. | mănūmittuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| manumissus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| mănūmitti |
| PARFAIT |
| Singolare: | manumissus, a, um esse |
| Plurale: | manumissi, ae, a esse |
| FUTUR |
| manumissum esse |
| GERUNDIVO |
| mănūmittendus, a, um |
| SUPIN |
| manumissu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:MANUMITTOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|