Déclinaison / Conjugueur latin
obcumbo - Diathèse active
(obcumbo, obcumbis, obcubui, obcumbĕre, obcubitum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obcumbo |
| II sing. | obcumbis |
| III sing. | obcumbit |
| I plur. | obcumbĭmus |
| II plur. | obcumbĭtis |
| III plur. | obcumbunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obcumbēbam |
| II sing. | obcumbēbas |
| III sing. | obcumbēbat |
| I plur. | obcumbebāmus |
| II plur. | obcumbebātis |
| III plur. | obcumbēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obcumbam |
| II sing. | obcumbes |
| III sing. | obcumbet |
| I plur. | obcumbēmus |
| II plur. | obcumbētis |
| III plur. | obcumbent |
| PARFAIT |
| I sing. | obcubui |
| II sing. | obcubuisti |
| III sing. | obcubuit |
| I plur. | obcubuĭmus |
| II plur. | obcubuistis |
| III plur. | obcubuērunt, obcubuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obcubuĕram |
| II sing. | obcubuĕras |
| III sing. | obcubuĕrat |
| I plur. | obcubuerāmus |
| II plur. | obcubuerātis |
| III plur. | obcubuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obcubuĕro |
| II sing. | obcubuĕris |
| III sing. | obcubuĕrit |
| I plur. | obcubuerĭmus |
| II plur. | obcubuerĭtis |
| III plur. | obcubuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | obcumbam |
| II sing. | obcumbas |
| III sing. | obcumbat |
| I plur. | obcumbāmus |
| II plur. | obcumbātis |
| III plur. | obcumbant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obcumbĕrem |
| II sing. | obcumbĕres |
| III sing. | obcumbĕret |
| I plur. | obcumberēmus |
| II plur. | obcumberētis |
| III plur. | obcumbĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | obcubuĕrim |
| II sing. | obcubuĕris |
| III sing. | obcubuĕrit |
| I plur. | obcubuerĭmus |
| II plur. | obcubuerĭtis |
| III plur. | obcubuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obcubuissem |
| II sing. | obcubuisses |
| III sing. | obcubuisset |
| I plur. | obcubuissēmus |
| II plur. | obcubuissētis |
| III plur. | obcubuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obcumbĕ |
| II plur. | obcumbĭte |
| FUTUR |
| II sing. | obcumbĭto |
| III sing. | obcumbĭto |
| II plur. | obcumbitōte |
| III plur. | obcumbunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| obcumbens, entis |
| FUTUR |
| obcubitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| obcumbĕre |
| PARFAIT |
| obcubuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | obcubitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | obcubitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | obcumbendi |
| Datif: | obcumbendo |
| Accusatif: | ad obcumbendum |
| Ablatif: | obcumbendo |
| SUPIN |
| obcubitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBCUMBO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|