Déclinaison / Conjugueur latin
obcumbor - Diathèse passive
(obcumbo, obcumbis, obcubui, obcumbĕre, obcubitum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obcumbor |
| II sing. | obcumbĕris, obcumbĕre |
| III sing. | obcumbĭtur |
| I plur. | obcumbĭmur |
| II plur. | obcumbimĭni |
| III plur. | obcumbuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obcumbēbar |
| II sing. | obcumbebāris, obcumbebāre |
| III sing. | obcumbebātur |
| I plur. | obcumbebāmur |
| II plur. | obcumbebamĭni |
| III plur. | obcumbebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obcumbar |
| II sing. | obcumbēris, obcumbēre |
| III sing. | obcumbētur |
| I plur. | obcumbēmur |
| II plur. | obcumbemĭni |
| III plur. | obcumbentur |
| PARFAIT |
| I sing. | obcubitus, a, um sum |
| II sing. | obcubitus, a, um es |
| III sing. | obcubitus, a, um est |
| I plur. | obcubiti, ae, a sumus |
| II plur. | obcubiti, ae, a estis |
| III plur. | obcubiti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obcubitus, a, um eram |
| II sing. | obcubitus, a, um eras |
| III sing. | obcubitus, a, um erat |
| I plur. | obcubiti, ae, a eramus |
| II plur. | obcubiti, ae, a eratis |
| III plur. | obcubiti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obcubitus, a, um ero |
| II sing. | obcubitus, a, um eris |
| III sing. | obcubitus, a, um erit |
| I plur. | obcubiti, ae, a erimus |
| II plur. | obcubiti, ae, a eritis |
| III plur. | obcubiti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | obcumbar |
| II sing. | obcumbāris, obcumbāre |
| III sing. | obcumbātur |
| I plur. | obcumbāmur |
| II plur. | obcumbamĭni |
| III plur. | obcumbantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obcumbĕrer |
| II sing. | obcumberēris, obcumberēre |
| III sing. | obcumberētur |
| I plur. | obcumberēmur |
| II plur. | obcumberemĭni |
| III plur. | obcumberentur |
| PARFAIT |
| I sing. | obcubitus, a, um sim |
| II sing. | obcubitus, a, um sis |
| III sing. | obcubitus, a, um sit |
| I plur. | obcubiti, ae, a simus |
| II plur. | obcubiti, ae, a sitis |
| III plur. | obcubiti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obcubitus, a, um essem |
| II sing. | obcubitus, a, um esses |
| III sing. | obcubitus, a, um esset |
| I plur. | obcubiti, ae, a essemus |
| II plur. | obcubiti, ae, a essetis |
| III plur. | obcubiti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obcumbĕre |
| II plur. | obcumbĭmini |
| FUTUR |
| II sing. | obcumbĭtor |
| III sing. | obcumbĭtor |
| II plur. | |
| III plur. | obcumbuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| obcubitus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| obcumbi |
| PARFAIT |
| Singolare: | obcubitus, a, um esse |
| Plurale: | obcubiti, ae, a esse |
| FUTUR |
| obcubitum esse |
| GERUNDIVO |
| obcumbendus, a, um |
| SUPIN |
| obcubitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBCUMBOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|