Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | obcurro |
| II sing. | obcurris |
| III sing. | obcurrit |
| I plur. | obcurrĭmus |
| II plur. | obcurrĭtis |
| III plur. | obcurrunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obcurrēbam |
| II sing. | obcurrēbas |
| III sing. | obcurrēbat |
| I plur. | obcurrebāmus |
| II plur. | obcurrebātis |
| III plur. | obcurrēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obcurram |
| II sing. | obcurres |
| III sing. | obcurret |
| I plur. | obcurrēmus |
| II plur. | obcurrētis |
| III plur. | obcurrent |
| PARFAIT |
| I sing. | obcurri o obcucurri |
| II sing. | obcurristi o obcucurristi |
| III sing. | obcurrit o obcucurrit |
| I plur. | obcurrĭmus o obcucurrĭmus |
| II plur. | obcurristis o obcucurristis |
| III plur. | obcurrērunt o obcucurrērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obcurrĕram o obcucurrĕram |
| II sing. | obcurrĕras o obcucurrĕras |
| III sing. | obcurrĕrat o obcucurrĕrat |
| I plur. | obcurrerāmus o obcucurrerāmus |
| II plur. | obcurrerātis o obcucurrerātis |
| III plur. | obcurrĕrant o obcucurrĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obcurrĕro o obcucurrĕro |
| II sing. | obcurrĕris o obcucurrĕris |
| III sing. | obcurrĕrit o obcucurrĕrit |
| I plur. | obcurrerĭmus o obcucurrerĭmus |
| II plur. | obcurrerĭtis o obcucurrerĭtis |
| III plur. | obcurrĕrint o obcucurrĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | obcurram |
| II sing. | obcurras |
| III sing. | obcurrat |
| I plur. | obcurrāmus |
| II plur. | obcurrātis |
| III plur. | obcurrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obcurrĕrem |
| II sing. | obcurrĕres |
| III sing. | obcurrĕret |
| I plur. | obcurrerēmus |
| II plur. | obcurrerētis |
| III plur. | obcurrĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | obcurrĕrim o obcucurrĕrim |
| II sing. | obcurrĕris o obcucurrĕris |
| III sing. | obcurrĕrit o obcucurrĕrit |
| I plur. | obcurrerĭmus o obcucurrerĭmus |
| II plur. | obcurrerĭtis o obcucurrerĭtis |
| III plur. | obcurrĕrint o obcucurrĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obcurrissem o obcucurrissem |
| II sing. | obcurrisses o obcucurrisses |
| III sing. | obcurrisset o obcucurrisset |
| I plur. | obcurrissēmus o obcucurrissēmus |
| II plur. | obcurrissētis o obcucurrissētis |
| III plur. | obcurrissent o obcucurrissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obcurrĕ |
| II plur. | obcurrĭte |
| FUTUR |
| II sing. | obcurrĭto |
| III sing. | obcurrĭto |
| II plur. | obcurritōte |
| III plur. | obcurrunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| obcurrens, entis |
| FUTUR |
| obcursūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| obcurrĕre |
| PARFAIT |
| obcurrisse o obcucurrisse |
| FUTUR |
| Singolare: | obcursūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | obcursūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | obcurrendi |
| Datif: | obcurrendo |
| Accusatif: | ad obcurrendum |
| Ablatif: | obcurrendo |
| SUPIN |
| obcursum |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBCURRO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|