Déclinaison / Conjugueur latin
obdūro - Diathèse active
(obdūro, obdūras, obduravi, obdūrāre, obduratum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obdūro |
| II sing. | obdūras |
| III sing. | obdūrat |
| I plur. | obdūrāmus |
| II plur. | obdūrātis |
| III plur. | obdūrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obdūrābam |
| II sing. | obdūrābas |
| III sing. | obdūrābat |
| I plur. | obdūrabāmus |
| II plur. | obdūrabātis |
| III plur. | obdūrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obdūrābo |
| II sing. | obdūrābis |
| III sing. | obdūrābit |
| I plur. | obdūrabĭmus |
| II plur. | obdūrabĭtis |
| III plur. | obdūrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | obduravi |
| II sing. | obduravisti |
| III sing. | obduravit |
| I plur. | obduravĭmus |
| II plur. | obduravistis |
| III plur. | obduravēreunt, obduravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obduravĕram |
| II sing. | obduravĕras |
| III sing. | obduravĕrat |
| I plur. | obduraverāmus |
| II plur. | obduraverātis |
| III plur. | obduravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obduravĕro |
| II sing. | obduravĕris |
| III sing. | obduravĕrit |
| I plur. | obduraverĭmus |
| II plur. | obduraverĭtis |
| III plur. | obduravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | obdūrem |
| II sing. | obdūres |
| III sing. | obdūret |
| I plur. | obdūrēmus |
| II plur. | obdūrētis |
| III plur. | obdūrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obdūrārem |
| II sing. | obdūrāres |
| III sing. | obdūrāret |
| I plur. | obdūrarēmus |
| II plur. | obdūrarētis |
| III plur. | obdūrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | obduravĕrim |
| II sing. | obduravĕris |
| III sing. | obduravĕrit |
| I plur. | obduraverĭmus |
| II plur. | obduraverĭtis |
| III plur. | obduravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obduravissem |
| II sing. | obduravisses |
| III sing. | obduravisset |
| I plur. | obduravissēmus |
| II plur. | obduravissētis |
| III plur. | obduravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obdūra |
| II plur. | obdūrāte |
| FUTUR |
| II sing. | obdūrāto |
| III sing. | obdūrāto |
| II plur. | obdūratōte |
| III plur. | obdūranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| obdūrans, antis |
| FUTUR |
| obduratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| obdūrāre |
| PARFAIT |
| obduravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | obduratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | obduratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | obdūrandi |
| Datif: | obdūrando |
| Accusatif: | ad obdūrandum |
| Ablatif: | obdūrando |
| SUPIN |
| obduratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBDURO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|