Déclinaison / Conjugueur latin
obtĭnĕo - Diathèse active
(obtĭnĕo, obtĭnes, obtinui, obtĭnēre, obtentum)
verbe transitif e intransitif II conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obtĭnĕo |
| II sing. | obtĭnes |
| III sing. | obtĭnet |
| I plur. | obtĭnēmus |
| II plur. | obtĭnētis |
| III plur. | obtĭnent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obtĭnēbam |
| II sing. | obtĭnēbas |
| III sing. | obtĭnēbat |
| I plur. | obtĭnebāmus |
| II plur. | obtĭnebātis |
| III plur. | obtĭnēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obtĭnēbo |
| II sing. | obtĭnēbis |
| III sing. | obtĭnēbit |
| I plur. | obtĭnebĭmus |
| II plur. | obtĭnebĭtis |
| III plur. | obtĭnēbunt |
| PARFAIT |
| I sing. | obtinui |
| II sing. | obtinuisti |
| III sing. | obtinuit |
| I plur. | obtinuĭmus |
| II plur. | obtinuistis |
| III plur. | obtinuērunt, obtinuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obtinuĕram |
| II sing. | obtinuĕras |
| III sing. | obtinuĕrat |
| I plur. | obtinuerāmus |
| II plur. | obtinuerātis |
| III plur. | obtinuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obtinuĕro |
| II sing. | obtinuĕris |
| III sing. | obtinuĕrit |
| I plur. | obtinuerĭmus |
| II plur. | obtinuerĭtis |
| III plur. | obtinuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | obtĭnĕam |
| II sing. | obtĭnĕas |
| III sing. | obtĭnĕat |
| I plur. | obtĭneāmus |
| II plur. | obtĭneātis |
| III plur. | obtĭnĕant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obtĭnērem |
| II sing. | obtĭnēres |
| III sing. | obtĭnēret |
| I plur. | obtĭnerēmus |
| II plur. | obtĭnerētis |
| III plur. | obtĭnērent |
| PARFAIT |
| I sing. | obtinuĕrim |
| II sing. | obtinuĕris |
| III sing. | obtinuĕrit |
| I plur. | obtinuerĭmus |
| II plur. | obtinuerĭtis |
| III plur. | obtinuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obtinuissem |
| II sing. | obtinuisses |
| III sing. | obtinuisset |
| I plur. | obtinuissēmus |
| II plur. | obtinuissētis |
| III plur. | obtinuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obtĭne |
| II plur. | obtĭnēte |
| FUTUR |
| II sing. | obtĭnēto |
| III sing. | obtĭnēto |
| II plur. | obtĭnetōte |
| III plur. | obtĭnento |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| obtĭnens, entis |
| FUTUR |
| obtentūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| obtĭnēre |
| PARFAIT |
| obtinuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | obtentūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | obtentūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | obtĭnendi |
| Datif: | obtĭnendo |
| Accusatif: | ad obtĭnendum |
| Ablatif: | obtĭnendo |
| SUPIN |
| obtentum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBTINEO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|