Déclinaison / Conjugueur latin
rĕconcĭlĭor - Diathèse passive
(rĕconcĭlĭo, rĕconcĭlĭas, reconciliavi, rĕconcĭlĭāre, reconciliatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | rĕconcĭlĭor |
| II sing. | rĕconcĭlĭāris, rĕconcĭlĭāre |
| III sing. | rĕconcĭlĭātur |
| I plur. | rĕconcĭlĭāmur |
| II plur. | rĕconcĭlĭamĭni |
| III plur. | rĕconcĭlĭantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | rĕconcĭlĭābar |
| II sing. | rĕconcĭlĭabāris, rĕconcĭlĭabāre |
| III sing. | rĕconcĭlĭabātur |
| I plur. | rĕconcĭlĭabāmur |
| II plur. | rĕconcĭlĭabamĭni |
| III plur. | rĕconcĭlĭabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | rĕconcĭlĭābor |
| II sing. | rĕconcĭlĭabĕris, rĕconcĭlĭabĕre |
| III sing. | rĕconcĭlĭabĭtur |
| I plur. | rĕconcĭlĭabĭmur |
| II plur. | rĕconcĭlĭabimĭni |
| III plur. | rĕconcĭlĭabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | reconciliatus, a, um sum |
| II sing. | reconciliatus, a, um es |
| III sing. | reconciliatus, a, um est |
| I plur. | reconciliati, ae, a sumus |
| II plur. | reconciliati, ae, a estis |
| III plur. | reconciliati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | reconciliatus, a, um eram |
| II sing. | reconciliatus, a, um eras |
| III sing. | reconciliatus, a, um erat |
| I plur. | reconciliati, ae, a eramus |
| II plur. | reconciliati, ae, a eratis |
| III plur. | reconciliati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | reconciliatus, a, um ero |
| II sing. | reconciliatus, a, um eris |
| III sing. | reconciliatus, a, um erit |
| I plur. | reconciliati, ae, a erimus |
| II plur. | reconciliati, ae, a eritis |
| III plur. | reconciliati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | rĕconcĭlĭer |
| II sing. | rĕconcĭlĭēris, rĕconcĭlĭēre |
| III sing. | rĕconcĭlĭētur |
| I plur. | rĕconcĭlĭēmur |
| II plur. | rĕconcĭlĭemĭni |
| III plur. | rĕconcĭlĭentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | rĕconcĭlĭārer |
| II sing. | rĕconcĭlĭarēris, rĕconcĭlĭarēre |
| III sing. | rĕconcĭlĭarētur |
| I plur. | rĕconcĭlĭarēmur |
| II plur. | rĕconcĭlĭaremĭni |
| III plur. | rĕconcĭlĭarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | reconciliatus, a, um sim |
| II sing. | reconciliatus, a, um sis |
| III sing. | reconciliatus, a, um sit |
| I plur. | reconciliati, ae, a simus |
| II plur. | reconciliati, ae, a sitis |
| III plur. | reconciliati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | reconciliatus, a, um essem |
| II sing. | reconciliatus, a, um esses |
| III sing. | reconciliatus, a, um esset |
| I plur. | reconciliati, ae, a essemus |
| II plur. | reconciliati, ae, a essetis |
| III plur. | reconciliati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | rĕconcĭlĭāre |
| II plur. | rĕconcĭlĭamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | rĕconcĭlĭātor |
| III sing. | rĕconcĭlĭātor |
| II plur. | |
| III plur. | rĕconcĭlĭantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| reconciliatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| rĕconcĭlĭāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | reconciliatus, a, um esse |
| Plurale: | reconciliati, ae, a esse |
| FUTUR |
| reconciliatum esse |
| GERUNDIVO |
| rĕconcĭlĭandus, a, um | |