Déclinaison / Conjugueur latin
suscĭtor - Diathèse passive
(suscĭto, suscĭtas, suscitavi, suscĭtāre, suscitatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | suscĭtor |
| II sing. | suscĭtāris, suscĭtāre |
| III sing. | suscĭtātur |
| I plur. | suscĭtāmur |
| II plur. | suscĭtamĭni |
| III plur. | suscĭtantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | suscĭtābar |
| II sing. | suscĭtabāris, suscĭtabāre |
| III sing. | suscĭtabātur |
| I plur. | suscĭtabāmur |
| II plur. | suscĭtabamĭni |
| III plur. | suscĭtabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | suscĭtābor |
| II sing. | suscĭtabĕris, suscĭtabĕre |
| III sing. | suscĭtabĭtur |
| I plur. | suscĭtabĭmur |
| II plur. | suscĭtabimĭni |
| III plur. | suscĭtabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | suscitatus, a, um sum |
| II sing. | suscitatus, a, um es |
| III sing. | suscitatus, a, um est |
| I plur. | suscitati, ae, a sumus |
| II plur. | suscitati, ae, a estis |
| III plur. | suscitati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | suscitatus, a, um eram |
| II sing. | suscitatus, a, um eras |
| III sing. | suscitatus, a, um erat |
| I plur. | suscitati, ae, a eramus |
| II plur. | suscitati, ae, a eratis |
| III plur. | suscitati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | suscitatus, a, um ero |
| II sing. | suscitatus, a, um eris |
| III sing. | suscitatus, a, um erit |
| I plur. | suscitati, ae, a erimus |
| II plur. | suscitati, ae, a eritis |
| III plur. | suscitati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | suscĭter |
| II sing. | suscĭtēris, suscĭtēre |
| III sing. | suscĭtētur |
| I plur. | suscĭtēmur |
| II plur. | suscĭtemĭni |
| III plur. | suscĭtentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | suscĭtārer |
| II sing. | suscĭtarēris, suscĭtarēre |
| III sing. | suscĭtarētur |
| I plur. | suscĭtarēmur |
| II plur. | suscĭtaremĭni |
| III plur. | suscĭtarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | suscitatus, a, um sim |
| II sing. | suscitatus, a, um sis |
| III sing. | suscitatus, a, um sit |
| I plur. | suscitati, ae, a simus |
| II plur. | suscitati, ae, a sitis |
| III plur. | suscitati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | suscitatus, a, um essem |
| II sing. | suscitatus, a, um esses |
| III sing. | suscitatus, a, um esset |
| I plur. | suscitati, ae, a essemus |
| II plur. | suscitati, ae, a essetis |
| III plur. | suscitati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | suscĭtāre |
| II plur. | suscĭtamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | suscĭtātor |
| III sing. | suscĭtātor |
| II plur. | |
| III plur. | suscĭtantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| suscitatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| suscĭtāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | suscitatus, a, um esse |
| Plurale: | suscitati, ae, a esse |
| FUTUR |
| suscitatum esse |
| GERUNDIVO |
| suscĭtandus, a, um | |