Déclinaison / Conjugueur latin
tranquillo - Diathèse active
(tranquillo, tranquillas, tranquillavi, tranquillāre, tranquillatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | tranquillo |
| II sing. | tranquillas |
| III sing. | tranquillat |
| I plur. | tranquillāmus |
| II plur. | tranquillātis |
| III plur. | tranquillant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | tranquillābam |
| II sing. | tranquillābas |
| III sing. | tranquillābat |
| I plur. | tranquillabāmus |
| II plur. | tranquillabātis |
| III plur. | tranquillābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | tranquillābo |
| II sing. | tranquillābis |
| III sing. | tranquillābit |
| I plur. | tranquillabĭmus |
| II plur. | tranquillabĭtis |
| III plur. | tranquillābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | tranquillavi |
| II sing. | tranquillavisti |
| III sing. | tranquillavit |
| I plur. | tranquillavĭmus |
| II plur. | tranquillavistis |
| III plur. | tranquillavērunt, tranquillavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | tranquillavĕram |
| II sing. | tranquillavĕras |
| III sing. | tranquillavĕrat |
| I plur. | tranquillaverāmus |
| II plur. | tranquillaverātis |
| III plur. | tranquillavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | tranquillavĕro |
| II sing. | tranquillavĕris |
| III sing. | tranquillavĕrit |
| I plur. | tranquillaverĭmus |
| II plur. | tranquillaverĭtis |
| III plur. | tranquillavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | tranquillem |
| II sing. | tranquilles |
| III sing. | tranquillet |
| I plur. | tranquillēmus |
| II plur. | tranquillētis |
| III plur. | tranquillent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | tranquillārem |
| II sing. | tranquillāres |
| III sing. | tranquillāret |
| I plur. | tranquillarēmus |
| II plur. | tranquillarētis |
| III plur. | tranquillārent |
| PARFAIT |
| I sing. | tranquillavĕrim |
| II sing. | tranquillavĕris |
| III sing. | tranquillavĕrit |
| I plur. | tranquillaverĭmus |
| II plur. | tranquillaverĭtis |
| III plur. | tranquillavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | tranquillavissem |
| II sing. | tranquillavisses |
| III sing. | tranquillavisset |
| I plur. | tranquillavissēmus |
| II plur. | tranquillavissētis |
| III plur. | tranquillavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | tranquilla |
| II plur. | tranquillāte |
| FUTUR |
| II sing. | tranquillāto |
| III sing. | tranquillāto |
| II plur. | tranquillatōte |
| III plur. | tranquillanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| tranquillans, antis |
| FUTUR |
| tranquillatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| tranquillāre |
| PARFAIT |
| tranquillavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | tranquillatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | tranquillatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | tranquillandi |
| Datif: | tranquillando |
| Accusatif: | ad tranquillandum |
| Ablatif: | tranquillando |
| SUPIN |
| tranquillatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:TRANQUILLO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|