Déclinaison / Conjugueur latin
tranquillor - Diathèse passive
(tranquillo, tranquillas, tranquillavi, tranquillāre, tranquillatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | tranquillor |
| II sing. | tranquillāris, tranquillāre |
| III sing. | tranquillātur |
| I plur. | tranquillāmur |
| II plur. | tranquillamĭni |
| III plur. | tranquillantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | tranquillābar |
| II sing. | tranquillabāris, tranquillabāre |
| III sing. | tranquillabātur |
| I plur. | tranquillabāmur |
| II plur. | tranquillabamĭni |
| III plur. | tranquillabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | tranquillābor |
| II sing. | tranquillabĕris, tranquillabĕre |
| III sing. | tranquillabĭtur |
| I plur. | tranquillabĭmur |
| II plur. | tranquillabimĭni |
| III plur. | tranquillabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | tranquillatus, a, um sum |
| II sing. | tranquillatus, a, um es |
| III sing. | tranquillatus, a, um est |
| I plur. | tranquillati, ae, a sumus |
| II plur. | tranquillati, ae, a estis |
| III plur. | tranquillati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | tranquillatus, a, um eram |
| II sing. | tranquillatus, a, um eras |
| III sing. | tranquillatus, a, um erat |
| I plur. | tranquillati, ae, a eramus |
| II plur. | tranquillati, ae, a eratis |
| III plur. | tranquillati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | tranquillatus, a, um ero |
| II sing. | tranquillatus, a, um eris |
| III sing. | tranquillatus, a, um erit |
| I plur. | tranquillati, ae, a erimus |
| II plur. | tranquillati, ae, a eritis |
| III plur. | tranquillati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | tranquiller |
| II sing. | tranquillēris, tranquillēre |
| III sing. | tranquillētur |
| I plur. | tranquillēmur |
| II plur. | tranquillemĭni |
| III plur. | tranquillentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | tranquillārer |
| II sing. | tranquillarēris, tranquillarēre |
| III sing. | tranquillarētur |
| I plur. | tranquillarēmur |
| II plur. | tranquillaremĭni |
| III plur. | tranquillarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | tranquillatus, a, um sim |
| II sing. | tranquillatus, a, um sis |
| III sing. | tranquillatus, a, um sit |
| I plur. | tranquillati, ae, a simus |
| II plur. | tranquillati, ae, a sitis |
| III plur. | tranquillati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | tranquillatus, a, um essem |
| II sing. | tranquillatus, a, um esses |
| III sing. | tranquillatus, a, um esset |
| I plur. | tranquillati, ae, a essemus |
| II plur. | tranquillati, ae, a essetis |
| III plur. | tranquillati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | tranquillāre |
| II plur. | tranquillamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | tranquillātor |
| III sing. | tranquillātor |
| II plur. | |
| III plur. | tranquillantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| tranquillatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| tranquillāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | tranquillatus, a, um esse |
| Plurale: | tranquillati, ae, a esse |
| FUTUR |
| tranquillatum esse |
| GERUNDIVO |
| tranquillandus, a, um | |