Déclinaison / Conjugueur latin
disserto - Diathèse active
(disserto, dissertas, dissertavi, dissertāre, dissertatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | disserto |
| II sing. | dissertas |
| III sing. | dissertat |
| I plur. | dissertāmus |
| II plur. | dissertātis |
| III plur. | dissertant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dissertābam |
| II sing. | dissertābas |
| III sing. | dissertābat |
| I plur. | dissertabāmus |
| II plur. | dissertabātis |
| III plur. | dissertābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | dissertābo |
| II sing. | dissertābis |
| III sing. | dissertābit |
| I plur. | dissertabĭmus |
| II plur. | dissertabĭtis |
| III plur. | dissertābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | dissertavi |
| II sing. | dissertavisti |
| III sing. | dissertavit |
| I plur. | dissertavĭmus |
| II plur. | dissertavistis |
| III plur. | dissertavēreunt, dissertavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dissertavĕram |
| II sing. | dissertavĕras |
| III sing. | dissertavĕrat |
| I plur. | dissertaverāmus |
| II plur. | dissertaverātis |
| III plur. | dissertavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | dissertavĕro |
| II sing. | dissertavĕris |
| III sing. | dissertavĕrit |
| I plur. | dissertaverĭmus |
| II plur. | dissertaverĭtis |
| III plur. | dissertavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | dissertem |
| II sing. | dissertes |
| III sing. | dissertet |
| I plur. | dissertēmus |
| II plur. | dissertētis |
| III plur. | dissertent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | dissertārem |
| II sing. | dissertāres |
| III sing. | dissertāret |
| I plur. | dissertarēmus |
| II plur. | dissertarētis |
| III plur. | dissertārent |
| PARFAIT |
| I sing. | dissertavĕrim |
| II sing. | dissertavĕris |
| III sing. | dissertavĕrit |
| I plur. | dissertaverĭmus |
| II plur. | dissertaverĭtis |
| III plur. | dissertavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | dissertavissem |
| II sing. | dissertavisses |
| III sing. | dissertavisset |
| I plur. | dissertavissēmus |
| II plur. | dissertavissētis |
| III plur. | dissertavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | disserta |
| II plur. | dissertāte |
| FUTUR |
| II sing. | dissertāto |
| III sing. | dissertāto |
| II plur. | dissertatōte |
| III plur. | dissertanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| dissertans, antis |
| FUTUR |
| dissertatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| dissertāre |
| PARFAIT |
| dissertavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | dissertatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | dissertatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | dissertandi |
| Datif: | dissertando |
| Accusatif: | ad dissertandum |
| Ablatif: | dissertando |
| SUPIN |
| dissertatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:DISSERTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|