Déclinaison / Conjugueur latin
impĕrĭto - Diathèse active
(impĕrĭto, impĕrĭtas, imperitavi, impĕrĭtāre, imperitatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | impĕrĭto |
| II sing. | impĕrĭtas |
| III sing. | impĕrĭtat |
| I plur. | impĕrĭtāmus |
| II plur. | impĕrĭtātis |
| III plur. | impĕrĭtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impĕrĭtābam |
| II sing. | impĕrĭtābas |
| III sing. | impĕrĭtābat |
| I plur. | impĕrĭtabāmus |
| II plur. | impĕrĭtabātis |
| III plur. | impĕrĭtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | impĕrĭtābo |
| II sing. | impĕrĭtābis |
| III sing. | impĕrĭtābit |
| I plur. | impĕrĭtabĭmus |
| II plur. | impĕrĭtabĭtis |
| III plur. | impĕrĭtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | imperitavi |
| II sing. | imperitavisti |
| III sing. | imperitavit |
| I plur. | imperitavĭmus |
| II plur. | imperitavistis |
| III plur. | imperitavēreunt, imperitavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | imperitavĕram |
| II sing. | imperitavĕras |
| III sing. | imperitavĕrat |
| I plur. | imperitaverāmus |
| II plur. | imperitaverātis |
| III plur. | imperitavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | imperitavĕro |
| II sing. | imperitavĕris |
| III sing. | imperitavĕrit |
| I plur. | imperitaverĭmus |
| II plur. | imperitaverĭtis |
| III plur. | imperitavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | impĕrĭtem |
| II sing. | impĕrĭtes |
| III sing. | impĕrĭtet |
| I plur. | impĕrĭtēmus |
| II plur. | impĕrĭtētis |
| III plur. | impĕrĭtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impĕrĭtārem |
| II sing. | impĕrĭtāres |
| III sing. | impĕrĭtāret |
| I plur. | impĕrĭtarēmus |
| II plur. | impĕrĭtarētis |
| III plur. | impĕrĭtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | imperitavĕrim |
| II sing. | imperitavĕris |
| III sing. | imperitavĕrit |
| I plur. | imperitaverĭmus |
| II plur. | imperitaverĭtis |
| III plur. | imperitavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | imperitavissem |
| II sing. | imperitavisses |
| III sing. | imperitavisset |
| I plur. | imperitavissēmus |
| II plur. | imperitavissētis |
| III plur. | imperitavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | impĕrĭta |
| II plur. | impĕrĭtāte |
| FUTUR |
| II sing. | impĕrĭtāto |
| III sing. | impĕrĭtāto |
| II plur. | impĕrĭtatōte |
| III plur. | impĕrĭtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| impĕrĭtans, antis |
| FUTUR |
| imperitatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| impĕrĭtāre |
| PARFAIT |
| imperitavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | imperitatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | imperitatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | impĕrĭtandi |
| Datif: | impĕrĭtando |
| Accusatif: | ad impĕrĭtandum |
| Ablatif: | impĕrĭtando |
| SUPIN |
| imperitatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IMPERITO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|