Déclinaison / Conjugueur latin
impĕro - Diathèse active
(impĕro, impĕras, imperavi, impĕrāre, imperatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | impĕro |
| II sing. | impĕras |
| III sing. | impĕrat |
| I plur. | impĕrāmus |
| II plur. | impĕrātis |
| III plur. | impĕrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impĕrābam |
| II sing. | impĕrābas |
| III sing. | impĕrābat |
| I plur. | impĕrabāmus |
| II plur. | impĕrabātis |
| III plur. | impĕrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | impĕrābo |
| II sing. | impĕrābis |
| III sing. | impĕrābit |
| I plur. | impĕrabĭmus |
| II plur. | impĕrabĭtis |
| III plur. | impĕrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | imperavi |
| II sing. | imperavisti |
| III sing. | imperavit |
| I plur. | imperavĭmus |
| II plur. | imperavistis |
| III plur. | imperavēreunt, imperavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | imperavĕram |
| II sing. | imperavĕras |
| III sing. | imperavĕrat |
| I plur. | imperaverāmus |
| II plur. | imperaverātis |
| III plur. | imperavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | imperavĕro |
| II sing. | imperavĕris |
| III sing. | imperavĕrit |
| I plur. | imperaverĭmus |
| II plur. | imperaverĭtis |
| III plur. | imperavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | impĕrem |
| II sing. | impĕres |
| III sing. | impĕret |
| I plur. | impĕrēmus |
| II plur. | impĕrētis |
| III plur. | impĕrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | impĕrārem |
| II sing. | impĕrāres |
| III sing. | impĕrāret |
| I plur. | impĕrarēmus |
| II plur. | impĕrarētis |
| III plur. | impĕrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | imperavĕrim |
| II sing. | imperavĕris |
| III sing. | imperavĕrit |
| I plur. | imperaverĭmus |
| II plur. | imperaverĭtis |
| III plur. | imperavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | imperavissem |
| II sing. | imperavisses |
| III sing. | imperavisset |
| I plur. | imperavissēmus |
| II plur. | imperavissētis |
| III plur. | imperavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | impĕra |
| II plur. | impĕrāte |
| FUTUR |
| II sing. | impĕrāto |
| III sing. | impĕrāto |
| II plur. | impĕratōte |
| III plur. | impĕranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| impĕrans, antis |
| FUTUR |
| imperatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| impĕrāre |
| PARFAIT |
| imperavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | imperatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | imperatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | impĕrandi |
| Datif: | impĕrando |
| Accusatif: | ad impĕrandum |
| Ablatif: | impĕrando |
| SUPIN |
| imperatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IMPERO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|