Déclinaison / Conjugueur latin
instauro - Diathèse active
(instauro, instauras, instauravi, instaurāre, instauratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | instauro |
| II sing. | instauras |
| III sing. | instaurat |
| I plur. | instaurāmus |
| II plur. | instaurātis |
| III plur. | instaurant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | instaurābam |
| II sing. | instaurābas |
| III sing. | instaurābat |
| I plur. | instaurabāmus |
| II plur. | instaurabātis |
| III plur. | instaurābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | instaurābo |
| II sing. | instaurābis |
| III sing. | instaurābit |
| I plur. | instaurabĭmus |
| II plur. | instaurabĭtis |
| III plur. | instaurābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | instauravi |
| II sing. | instauravisti |
| III sing. | instauravit |
| I plur. | instauravĭmus |
| II plur. | instauravistis |
| III plur. | instauravērunt, instauravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | instauravĕram |
| II sing. | instauravĕras |
| III sing. | instauravĕrat |
| I plur. | instauraverāmus |
| II plur. | instauraverātis |
| III plur. | instauravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | instauravĕro |
| II sing. | instauravĕris |
| III sing. | instauravĕrit |
| I plur. | instauraverĭmus |
| II plur. | instauraverĭtis |
| III plur. | instauravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | instaurem |
| II sing. | instaures |
| III sing. | instauret |
| I plur. | instaurēmus |
| II plur. | instaurētis |
| III plur. | instaurent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | instaurārem |
| II sing. | instaurāres |
| III sing. | instaurāret |
| I plur. | instaurarēmus |
| II plur. | instaurarētis |
| III plur. | instaurārent |
| PARFAIT |
| I sing. | instauravĕrim |
| II sing. | instauravĕris |
| III sing. | instauravĕrit |
| I plur. | instauraverĭmus |
| II plur. | instauraverĭtis |
| III plur. | instauravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | instauravissem |
| II sing. | instauravisses |
| III sing. | instauravisset |
| I plur. | instauravissēmus |
| II plur. | instauravissētis |
| III plur. | instauravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | instaura |
| II plur. | instaurāte |
| FUTUR |
| II sing. | instaurāto |
| III sing. | instaurāto |
| II plur. | instauratōte |
| III plur. | instauranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| instaurans, antis |
| FUTUR |
| instauratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| instaurāre |
| PARFAIT |
| instauravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | instauratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | instauratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | instaurandi |
| Datif: | instaurando |
| Accusatif: | ad instaurandum |
| Ablatif: | instaurando |
| SUPIN |
| instauratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INSTAURO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|