Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | intentatus |
| Gen. | intentati |
| Dat. | intentato |
| Acc. | intentatum |
| Abl. | intentato |
| Voc. | intentate |
| PLURIEL |
| Nom. | intentati |
| Gen. | intentatōrum |
| Dat. | intentatis |
| Acc. | intentatos |
| Abl. | intentatis |
| Voc. | intentati |
| SINGULIER |
| Nom. | intentată |
| Gen. | intentatae |
| Dat. | intentatae |
| Acc. | intentatam |
| Abl. | intentatā |
| Voc. | intentată |
| PLURIEL |
| Nom. | intentatae |
| Gen. | intentatārum |
| Dat. | intentatis |
| Acc. | intentatas |
| Abl. | intentatis |
| Voc. | intentatae |
| SINGULIER |
| Nom. | intentatum |
| Gen. | intentati |
| Dat. | intentato |
| Acc. | intentatum |
| Abl. | intentato |
| Voc. | intentatum |
| PLURIEL |
| Nom. | intentata |
| Gen. | intentatōrum |
| Dat. | intentatis |
| Acc. | intentata |
| Abl. | intentatis | |