Déclinaison / Conjugueur latin
irrumpo - Diathèse active
(irrumpo, irrumpis, irrupi, irrumpĕre, irruptum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | irrumpo |
| II sing. | irrumpis |
| III sing. | irrumpit |
| I plur. | irrumpĭmus |
| II plur. | irrumpĭtis |
| III plur. | irrumpunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | irrumpēbam |
| II sing. | irrumpēbas |
| III sing. | irrumpēbat |
| I plur. | irrumpebāmus |
| II plur. | irrumpebātis |
| III plur. | irrumpēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | irrumpam |
| II sing. | irrumpes |
| III sing. | irrumpet |
| I plur. | irrumpēmus |
| II plur. | irrumpētis |
| III plur. | irrumpent |
| PARFAIT |
| I sing. | irrupi |
| II sing. | irrupisti |
| III sing. | irrupit |
| I plur. | irrupĭmus |
| II plur. | irrupistis |
| III plur. | irrupērunt, irrupēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | irrupĕram |
| II sing. | irrupĕras |
| III sing. | irrupĕrat |
| I plur. | irruperāmus |
| II plur. | irruperātis |
| III plur. | irrupĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | irrupĕro |
| II sing. | irrupĕris |
| III sing. | irrupĕrit |
| I plur. | irruperĭmus |
| II plur. | irruperĭtis |
| III plur. | irrupĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | irrumpam |
| II sing. | irrumpas |
| III sing. | irrumpat |
| I plur. | irrumpāmus |
| II plur. | irrumpātis |
| III plur. | irrumpant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | irrumpĕrem |
| II sing. | irrumpĕres |
| III sing. | irrumpĕret |
| I plur. | irrumperēmus |
| II plur. | irrumperētis |
| III plur. | irrumpĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | irrupĕrim |
| II sing. | irrupĕris |
| III sing. | irrupĕrit |
| I plur. | irruperĭmus |
| II plur. | irruperĭtis |
| III plur. | irrupĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | irrupissem |
| II sing. | irrupisses |
| III sing. | irrupisset |
| I plur. | irrupissēmus |
| II plur. | irrupissētis |
| III plur. | irrupissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | irrumpĕ |
| II plur. | irrumpĭte |
| FUTUR |
| II sing. | irrumpĭto |
| III sing. | irrumpĭto |
| II plur. | irrumpitōte |
| III plur. | irrumpunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| irrumpens, entis |
| FUTUR |
| irruptūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| irrumpĕre |
| PARFAIT |
| irrupisse |
| FUTUR |
| Singolare: | irruptūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | irruptūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | irrumpendi |
| Datif: | irrumpendo |
| Accusatif: | ad irrumpendum |
| Ablatif: | irrumpendo |
| SUPIN |
| irruptum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IRRUMPO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|