Déclinaison / Conjugueur latin
obprŏbro - Diathèse active
(obprŏbro, obprŏbras, obprobravi, obprŏbrāre, obprobratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obprŏbro |
| II sing. | obprŏbras |
| III sing. | obprŏbrat |
| I plur. | obprŏbrāmus |
| II plur. | obprŏbrātis |
| III plur. | obprŏbrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obprŏbrābam |
| II sing. | obprŏbrābas |
| III sing. | obprŏbrābat |
| I plur. | obprŏbrabāmus |
| II plur. | obprŏbrabātis |
| III plur. | obprŏbrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obprŏbrābo |
| II sing. | obprŏbrābis |
| III sing. | obprŏbrābit |
| I plur. | obprŏbrabĭmus |
| II plur. | obprŏbrabĭtis |
| III plur. | obprŏbrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | obprobravi |
| II sing. | obprobravisti |
| III sing. | obprobravit |
| I plur. | obprobravĭmus |
| II plur. | obprobravistis |
| III plur. | obprobravērunt, obprobravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obprobravĕram |
| II sing. | obprobravĕras |
| III sing. | obprobravĕrat |
| I plur. | obprobraverāmus |
| II plur. | obprobraverātis |
| III plur. | obprobravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obprobravĕro |
| II sing. | obprobravĕris |
| III sing. | obprobravĕrit |
| I plur. | obprobraverĭmus |
| II plur. | obprobraverĭtis |
| III plur. | obprobravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | obprŏbrem |
| II sing. | obprŏbres |
| III sing. | obprŏbret |
| I plur. | obprŏbrēmus |
| II plur. | obprŏbrētis |
| III plur. | obprŏbrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obprŏbrārem |
| II sing. | obprŏbrāres |
| III sing. | obprŏbrāret |
| I plur. | obprŏbrarēmus |
| II plur. | obprŏbrarētis |
| III plur. | obprŏbrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | obprobravĕrim |
| II sing. | obprobravĕris |
| III sing. | obprobravĕrit |
| I plur. | obprobraverĭmus |
| II plur. | obprobraverĭtis |
| III plur. | obprobravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obprobravissem |
| II sing. | obprobravisses |
| III sing. | obprobravisset |
| I plur. | obprobravissēmus |
| II plur. | obprobravissētis |
| III plur. | obprobravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obprŏbra |
| II plur. | obprŏbrāte |
| FUTUR |
| II sing. | obprŏbrāto |
| III sing. | obprŏbrāto |
| II plur. | obprŏbratōte |
| III plur. | obprŏbranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| obprŏbrans, antis |
| FUTUR |
| obprobratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| obprŏbrāre |
| PARFAIT |
| obprobravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | obprobratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | obprobratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | obprŏbrandi |
| Datif: | obprŏbrando |
| Accusatif: | ad obprŏbrandum |
| Ablatif: | obprŏbrando |
| SUPIN |
| obprobratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBPROBRO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|