Déclinaison / Conjugueur latin
obprŏbror - Diathèse passive
(obprŏbro, obprŏbras, obprobravi, obprŏbrāre, obprobratum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obprŏbror |
| II sing. | obprŏbrāris, obprŏbrāre |
| III sing. | obprŏbrātur |
| I plur. | obprŏbrāmur |
| II plur. | obprŏbramĭni |
| III plur. | obprŏbrantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obprŏbrābar |
| II sing. | obprŏbrabāris, obprŏbrabāre |
| III sing. | obprŏbrabātur |
| I plur. | obprŏbrabāmur |
| II plur. | obprŏbrabamĭni |
| III plur. | obprŏbrabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obprŏbrābor |
| II sing. | obprŏbrabĕris, obprŏbrabĕre |
| III sing. | obprŏbrabĭtur |
| I plur. | obprŏbrabĭmur |
| II plur. | obprŏbrabimĭni |
| III plur. | obprŏbrabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | obprobratus, a, um sum |
| II sing. | obprobratus, a, um es |
| III sing. | obprobratus, a, um est |
| I plur. | obprobrati, ae, a sumus |
| II plur. | obprobrati, ae, a estis |
| III plur. | obprobrati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obprobratus, a, um eram |
| II sing. | obprobratus, a, um eras |
| III sing. | obprobratus, a, um erat |
| I plur. | obprobrati, ae, a eramus |
| II plur. | obprobrati, ae, a eratis |
| III plur. | obprobrati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obprobratus, a, um ero |
| II sing. | obprobratus, a, um eris |
| III sing. | obprobratus, a, um erit |
| I plur. | obprobrati, ae, a erimus |
| II plur. | obprobrati, ae, a eritis |
| III plur. | obprobrati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | obprŏbrer |
| II sing. | obprŏbrēris, obprŏbrēre |
| III sing. | obprŏbrētur |
| I plur. | obprŏbrēmur |
| II plur. | obprŏbremĭni |
| III plur. | obprŏbrentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obprŏbrārer |
| II sing. | obprŏbrarēris, obprŏbrarēre |
| III sing. | obprŏbrarētur |
| I plur. | obprŏbrarēmur |
| II plur. | obprŏbraremĭni |
| III plur. | obprŏbrarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | obprobratus, a, um sim |
| II sing. | obprobratus, a, um sis |
| III sing. | obprobratus, a, um sit |
| I plur. | obprobrati, ae, a simus |
| II plur. | obprobrati, ae, a sitis |
| III plur. | obprobrati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obprobratus, a, um essem |
| II sing. | obprobratus, a, um esses |
| III sing. | obprobratus, a, um esset |
| I plur. | obprobrati, ae, a essemus |
| II plur. | obprobrati, ae, a essetis |
| III plur. | obprobrati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obprŏbrāre |
| II plur. | obprŏbramĭni |
| FUTUR |
| II sing. | obprŏbrātor |
| III sing. | obprŏbrātor |
| II plur. | |
| III plur. | obprŏbrantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| obprobratus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| obprŏbrāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | obprobratus, a, um esse |
| Plurale: | obprobrati, ae, a esse |
| FUTUR |
| obprobratum esse |
| GERUNDIVO |
| obprŏbrandus, a, um | |