Déclinaison / Conjugueur latin
praeverto - Diathèse active
(praeverto, praevertis, praeverti, praevertĕre, praeversum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praeverto |
| II sing. | praevertis |
| III sing. | praevertit |
| I plur. | praevertĭmus |
| II plur. | praevertĭtis |
| III plur. | praevertunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praevertēbam |
| II sing. | praevertēbas |
| III sing. | praevertēbat |
| I plur. | praevertebāmus |
| II plur. | praevertebātis |
| III plur. | praevertēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praevertam |
| II sing. | praevertes |
| III sing. | praevertet |
| I plur. | praevertēmus |
| II plur. | praevertētis |
| III plur. | praevertent |
| PARFAIT |
| I sing. | praeverti |
| II sing. | praevertisti |
| III sing. | praevertit |
| I plur. | praevertĭmus |
| II plur. | praevertistis |
| III plur. | praevertērunt, praevertēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praevertĕram |
| II sing. | praevertĕras |
| III sing. | praevertĕrat |
| I plur. | praeverterāmus |
| II plur. | praeverterātis |
| III plur. | praevertĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praevertĕro |
| II sing. | praevertĕris |
| III sing. | praevertĕrit |
| I plur. | praeverterĭmus |
| II plur. | praeverterĭtis |
| III plur. | praevertĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praevertam |
| II sing. | praevertas |
| III sing. | praevertat |
| I plur. | praevertāmus |
| II plur. | praevertātis |
| III plur. | praevertant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praevertĕrem |
| II sing. | praevertĕres |
| III sing. | praevertĕret |
| I plur. | praeverterēmus |
| II plur. | praeverterētis |
| III plur. | praevertĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praevertĕrim |
| II sing. | praevertĕris |
| III sing. | praevertĕrit |
| I plur. | praeverterĭmus |
| II plur. | praeverterĭtis |
| III plur. | praevertĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praevertissem |
| II sing. | praevertisses |
| III sing. | praevertisset |
| I plur. | praevertissēmus |
| II plur. | praevertissētis |
| III plur. | praevertissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praevertĕ |
| II plur. | praevertĭte |
| FUTUR |
| II sing. | praevertĭto |
| III sing. | praevertĭto |
| II plur. | praevertitōte |
| III plur. | praevertunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praevertens, entis |
| FUTUR |
| praeversūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praevertĕre |
| PARFAIT |
| praevertisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praeversūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | praeversūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praevertendi |
| Datif: | praevertendo |
| Accusatif: | ad praevertendum |
| Ablatif: | praevertendo |
| SUPIN |
| praeversum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAEVERTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|