Déclinaison / Conjugueur latin
imprŏbor - Diathèse passive
(imprŏbo, imprŏbas, improbavi, imprŏbāre, improbatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | imprŏbor |
| II sing. | imprŏbāris, imprŏbāre |
| III sing. | imprŏbātur |
| I plur. | imprŏbāmur |
| II plur. | imprŏbamĭni |
| III plur. | imprŏbantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | imprŏbābar |
| II sing. | imprŏbabāris, imprŏbabāre |
| III sing. | imprŏbabātur |
| I plur. | imprŏbabāmur |
| II plur. | imprŏbabamĭni |
| III plur. | imprŏbabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | imprŏbābor |
| II sing. | imprŏbabĕris, imprŏbabĕre |
| III sing. | imprŏbabĭtur |
| I plur. | imprŏbabĭmur |
| II plur. | imprŏbabimĭni |
| III plur. | imprŏbabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | improbatus, a, um sum |
| II sing. | improbatus, a, um es |
| III sing. | improbatus, a, um est |
| I plur. | improbati, ae, a sumus |
| II plur. | improbati, ae, a estis |
| III plur. | improbati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | improbatus, a, um eram |
| II sing. | improbatus, a, um eras |
| III sing. | improbatus, a, um erat |
| I plur. | improbati, ae, a eramus |
| II plur. | improbati, ae, a eratis |
| III plur. | improbati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | improbatus, a, um ero |
| II sing. | improbatus, a, um eris |
| III sing. | improbatus, a, um erit |
| I plur. | improbati, ae, a erimus |
| II plur. | improbati, ae, a eritis |
| III plur. | improbati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | imprŏber |
| II sing. | imprŏbēris, imprŏbēre |
| III sing. | imprŏbētur |
| I plur. | imprŏbēmur |
| II plur. | imprŏbemĭni |
| III plur. | imprŏbentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | imprŏbārer |
| II sing. | imprŏbarēris, imprŏbarēre |
| III sing. | imprŏbarētur |
| I plur. | imprŏbarēmur |
| II plur. | imprŏbaremĭni |
| III plur. | imprŏbarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | improbatus, a, um sim |
| II sing. | improbatus, a, um sis |
| III sing. | improbatus, a, um sit |
| I plur. | improbati, ae, a simus |
| II plur. | improbati, ae, a sitis |
| III plur. | improbati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | improbatus, a, um essem |
| II sing. | improbatus, a, um esses |
| III sing. | improbatus, a, um esset |
| I plur. | improbati, ae, a essemus |
| II plur. | improbati, ae, a essetis |
| III plur. | improbati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | imprŏbāre |
| II plur. | imprŏbamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | imprŏbātor |
| III sing. | imprŏbātor |
| II plur. | |
| III plur. | imprŏbantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| improbatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| imprŏbāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | improbatus, a, um esse |
| Plurale: | improbati, ae, a esse |
| FUTUR |
| improbatum esse |
| GERUNDIVO |
| imprŏbandus, a, um | |